بعد از هزار سال!...

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شوهم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کنرو سینه را چون سینه​ها هفت آب شو از کینه​هاباید که جمله جان شوی تا لایق جانان شویآن گوشوار شاهدان هم صحبت عارض شدهچون جان تو شد در هوا ز افسانه شیرین ماتو لیله القبری برو تا لیله القدری شویاندیشه​ات جایی رود وآنگه تو را آن جا کشدقفلی بود میل و هوا بنهاده بر دل​های مابنواخت نور مصطفی آن استن حنانه راگوید سلیمان مر تو را بشنو لسان الطیر راگر چهره بنماید صنم پر شو از او چون آینهتا کی دوشاخه چون رخی تا کی چو بیذق کم تکیشکرانه دادی عشق را از تحفه​ها و مال​هایک مدتی ارکان بدی یک مدتی حیوان بدیای ناطقه بر بام و در تا کی روی در خانه پر

و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شووآنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شووآنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شوگر سوی مستان می​روی مستانه شو مستانه شوآن گوش و عارض بایدت دردانه شو دردانه شوفانی شو و چون عاشقان افسانه شو افسانه شوچون قدر مر ارواح را کاشانه شو کاشانه شوز اندیشه بگذر چون قضا پیشانه شو پیشانه شومفتاح شو مفتاح را دندانه شو دندانه شوکمتر ز چوبی نیستی حنانه شو حنانه شودامی و مرغ از تو رمد رو لانه شو رو لانه شوور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شوتا کی چو فرزین کژ روی فرزانه شو فرزانه شوهل مال را خود را بده شکرانه شو شکرانه شویک مدتی چون جان شدی جانانه شو جانانه شونطق زبان را ترک کن بی​چانه شو بی​چانه شو