آخه چجوری بپرم؟...

آخه چه جوری بپرم؟...
چجوری بپرم در حالی که پاهام به این زمین بسته شده؟
چجوری بپرم وقتی که توی قفسم ...
چجوری بپرم وقتی که از ارتفاع می ترسم؟...
می ترسم اون بالا بالاها مسابقه پریدن بزارن و من آبروم بره...
اصلا می خوای نپرم؟
ولش کن بابا قفس به این خوبی داریم ... هرروز بهمون غذا می دن ... راحتِ راحتیم ...
...
...
ای بابا ...
چقد مسخره ...
مگه میشه کبوتر نپره ؟... مگه اصلا کاری بجز پریدن داره؟
؟؟؟....روزگار ما آدمای آخر الزمون شده عین همین داستان کبوتره ...
اصلا یادمون رفته که بابا اصلا وظیفمون پریدنه ...
ما اصلا کاری به جز این نداریم به جون بابام ...
واقعا تا حالا اینجوری به دنیا نگاه کردین ؟...

الهی سوز عشقت بیشتر کن    دل ریشم زدردت ریشتر کن
ازین غم گر دمی فارغ نشینم    بجانم صد هزاران نیشترکن

«بابا طاهر»