وسایل ...

دلا راه تو پر خار و خسک بی	درین ره روشنائی کمترک بی
گرازدستت برآید پوست از تن	بیفکن تا که بار ت کمترک بی

اینجور که از استقبال دوستان از این وبلاگ پیداست انگار داره معلوم میشه که چرا از این جاها توی اینترنت کمتر پیدا میشه ...
ولی این چیز ها اصلا مهم نیست ...
مهم اینه که اگه یه روزی یکی اومد توی این وبلاگ بفهمه که دنیا چه خبره (به قول بچه ها بابا گلایه ...)
بریم سر بحث پروازمون ...
ولی خودمونیما خیلی بحث باحالیه ...
... بعد از اینکه آدم خواست پرواز بکنه به یه چیزی احتیاج داره که باهاش بپره
حالا ما آدما ؛ نه ببخشید من که کبوترم  شما آدما برای اینکه بپرید به چه بالی احتیاج دارید؟...

تا حالا گریه کردین ؟...
نه برا اینکه هارد کامپیوترتون سوخته ها ... نه بابا یه چیز حسابی تر...
بعضی وقت ها آدم وقتی گریش می گیره دلش نمی خواد قطعش کنه ...
مگه اینکه مجبور بشه ...
وقتی داره گریه می کنه یجورایی سرش گیج و ویج (عین این می مونه که آدم یه جایی اون بالا بالا ها  وایساده و پایین رو نگاه می کنه)
حالا بریم سر بحث پرواز خودمون و ارتباط این ها با هم ...
من که هنوز پرواز یاد نگرفتم ولی اگه از اونا که پریدن و رفتن بپرسین ...
فکر نکم دیگه نیاز به نتیجه گیری باشه ...
ضمنا مشغول الذمه این اگه نظر ندین
یا علی .